PL : DZIAŁALNOŚĆ GOSPODARCZA WE FRANCJI
Podmioty zagraniczne – zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne, posiadają możliwość wykonywania działalności gospodarczej we Francji na takich samych zasadach, jak przedsiębiorcy francuscy. Podmioty z kapitałem zagranicznym podlegają bowiem tej samej regulacji ustawowej, a rozpoczęcie inwestycji we Francji wymaga od nich odpowiedniego ukształtowania statusu prawnego. Wybór odpowiedniej formy prawnej zależeć będzie od bardzo wielu czynników, w szczególności od branży i rodzaju planowanej działalności, przyjętej strategii, liczby podmiotów uczestniczących w finansowaniu inwestycji oraz wysokości kapitału.
Przedsiębiorcy zagraniczni, podejmujący działalność gospodarczą na terenie Francji, będą mogli także na podobnych zasadach – w zależności od konkretnego przypadku – korzystać z zachęt inwestycyjnych oraz ubiegać się o pomoc w rozwoju przedsiębiorstwa.
I. FORMY DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ
1. PRZEDSIĘBIORCY INDYWIDUALNI
Osoby fizyczne, które zamierzają rozpocząć indywidualną działalność gospodarczą mogą skorzystać z możliwości, jakie daje im „samozatrudnienie” poprzez zarejestrowanie się jako przedsiębiorca indywidualny. Rejestracja takiej działalności wymaga wpisu do Rejestru Handlu i Spółek (Registre du Commerce et des Sociétés) lub Rejestru Zawodów (Répertoire des métiers).
Rozpoczęcie działalności indywidualnej nie wymaga określenia czasu jej trwania, brak jest obowiązku wniesienia określonego kapitału. W takiej sytuacji nie dochodzi do powstania osoby prawnej, dlatego też, co do zasady, przedsiębiorca indywidualny jest odpowiedzialny za długi swojego przedsiębiorstwa całym swoim majątkiem. Warto jednak zauważyć, że działalność taka może zostać przekształcona w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością albo jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Istnieje również możliwość zabezpieczenia nieruchomości, stanowiącej stałe miejsce zamieszkania przedsiębiorcy (résidence principale).
W zależności od spełnienia określonych warunków oraz z pewnymi ograniczeniami, przedsiębiorcy indywidualni mogą dodatkowo podlegać szczególnym systemom, przewidującym różnego rodzaju ułatwienia prowadzenia działalności.
A. MIKROPRZEDSIĘBIORCA - MICRO-ENTREPRENEUR
System ten utworzony został z myślą o osobach wykonujących drobną działalność związaną ze sprzedażą gotowych produktów, świadczeniem usług oraz wykonujących niektóre wolne zawody. Z systemu tego nie mogą natomiast korzystać między innymi rolnicy, agenci nieruchomości oraz osoby wynajmujące budynki oraz pomieszczenia gospodarcze, a także artyści wynagradzani z tytułu praw autorskich przez organizacje zbiorowego zarządzania.
Możliwość prowadzenia działalności w tym systemie uzależniona jest od wysokości obrotu – próg, który nie może zostać przekroczony, jest zmienny. W 2016 oraz 2017 roku wynosi on 82.200 euro w przypadku handlu, produkcji, gastronomii i usług hotelarskich oraz 32.900 euro w przypadku świadczenia usług, odsprzedaży praw niematerialnych, prac budowlanych oraz najmu lokali umeblowanych. Przekroczenie tych progów w pewnym, ograniczonym zakresie jest dopuszczalne wyłącznie w pierwszym roku prowadzenia działalności, w latach kolejnych ich przekroczenie powoduje utratę przywilejów przysługujących mikroprzedsiębiorcom.
Podstawową zaletą mikroprzedsiębiorstw jest korzystanie ze zdecydowanie uproszczonych reguł podatkowych oraz księgowych – składki na ubezpieczenie społeczne oraz podatki obliczane są jako procent wartości obrotu firmy. Oznacza to jednocześnie, że obowiązek ich opłacania istnieje tylko wtedy, gdy firma wykazuje jakikolwiek obrót.
B. PRZEDSIĘBIORCA INDYWIDUALNY Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ – ENTREPRENEUR INDIVIDUEL A RESPONSABILITE LIMITEE
Jak zostało wyżej wskazane, przedsiębiorca prowadzący indywidualną działalność gospodarczą co do zasady odpowiada całym swoim majątkiem za długi prowadzonego przedsiębiorstwa. Celem zwiększenia ochrony jego majątku w razie upadłości, wprowadzona została możliwość skorzystania z systemu ograniczonej odpowiedzialności. Na tej podstawie, każdy przedsiębiorca indywidualny może ograniczyć swoją odpowiedzialność za długi poprzez przeznaczenie wyodrębnionego majątku na cele prowadzenia działalności – bez konieczności tworzenia odrębnej osoby prawnej (art. L.526-6 francuskiego Kodeksu handlowego, dalej określanego jako C.c.).
Rejestracja w takim systemie następuje na podstawie oświadczenia, zawierającego spis przeznaczanego majątku, złożonego przez przedsiębiorcę do odpowiedniego rejestru, w którym zarejestrowana została jego działalność.
Po dokonaniu rejestracji, przedsiębiorca zobowiązany jest używać nazwy poprzedzonej lub poprzedzającej sformułowanie „entrepreneur individuel à responsabilité limitée” lub jego skrót – „EIRL”.
Korzystanie z tego systemu, w zależności także od innych warunków, może wiązać się z zaostrzonymi obowiązkami podatkowo-księgowymi.
C. WOLNE ZAWODY – PROFESSIONS LIBERALES
Działalność indywidualną mogą prowadzić również osoby posiadające szczególne kwalifikacje do wykonywania we Francji tzw. wolnego zawodu (professions libérales). Wolne zawody dzielą się na zawody niereglamentowane, do których zaliczają się na przykład konsultanci czy tłumacze oraz zawody reglamentowane, które występują głównie w branży prawniczej (adwokaci, notariusze), technicznej (architekci), a także medycznej (lekarze, farmaceuci).
W związku z tym, że wskazane grupy zawodowe podlegają odrębnym, szczególnym regulacjom ustawowym oraz najczęściej posiadają samorządy zawodowe, przed rozpoczęciem wykonywania przypisanej im działalności, należy wziąć pod uwagę normy stosowane do konkretnej profesji.
2. SPÓŁKI
We francuskim systemie prawnym wyróżnia się spółki handlowe (sociétés commerciales), spółki cywilne (sociétés civiles) oraz liczne spółki szczególne - w zależności od szczególnych potrzeb działalności gospodarczej, system prawny we Francji daje bowiem możliwość tworzenia wyspecjalizowanych spółek, takich jak na przykład spółki europejskie, czy różnego rodzaju spółki rolne lub spółdzielnie (sociétés coopératives).
Najczęściej jednak działalność gospodarcza prowadzona jest w formie spółek handlowych – wszystkie z nich, na gruncie prawa francuskiego, mają osobowość prawną. Warto zwrócić uwagę, że wiele kluczowych dla funkcjonowania danej spółki kwestii określanych jest w statucie (umowie) spółki, zatem to wspólnicy mogą w dużej mierze decydować o jej ustroju – zawsze jednak w granicach przewidzianych w Kodeksie handlowym dla danej formy prawnej.
A. SPÓŁKA JAWNA – SOCIETE EN NOM COLLECTIF
Spółka jawna została uregulowana głównie w art. od L. 221-1 do L. 221-17 C.c. Forma spółki jawnej wybierana jest najczęściej w sytuacji, gdy spółka zakładana jest przez niewielką liczbę wspólników, a planowane dochody są stosunkowo niewielkie.
Spółka jawna musi mieć co najmniej dwóch wspólników - mogą to być zarówno osoby fizyczne, jak i prawne. Ma ona charakter osobowy, co oznacza, że skład osobowy i osobiste cechy wspólników mają istotne znaczenie dla utworzenia, funkcjonowania oraz rozwiązania spółki.
W spółce jawnej wszyscy wspólnicy posiadają status przedsiębiorcy i odpowiadają za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami, ale osobista odpowiedzialność wspólników ma charakter subsydiarny – oznacza to, iż wierzyciel spółki może prowadzić egzekucję z majątku wspólnika tylko w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna. Brak jest określenia minimalnego obowiązkowego kapitału spółki.
Spółka jawna zarządzana jest przez jednego lub kilku zarządców, wybranych spośród lub spoza grona wspólników. Co do zasady, zarządcy mogą być odwołani tylko jednomyślną uchwałą wszystkich wspólników.
System podatkowy, któremu podlegają spółki jawne, jest zbliżony do tego, który stosowany jest w przypadku przedsiębiorców indywidualnych. Każdy wspólnik podlega bowiem podatkowi dochodowemu. Możliwe jest jednak dokonanie wyboru przez spółkę opodatkowania właściwego dla spółek kapitałowych.
B. SPÓŁKA KOMANDYTOWA – SOCIETE EN COMMANDITE SIMPLE
Spółka komandytowa uregulowana została w art. od L.222-1 do 222-12 C.c.
Spółka komandytowa musi mieć co najmniej dwóch wspólników - mogą to być zarówno osoby fizyczne, jak i prawne. Tak samo jak spółka jawna, ma ona charakter osobowy, wszyscy wspólnicy zaś posiadają status przedsiębiorcy.
Wspólnicy spółki komandytowej dzielą się na komandytariuszy (commanditaires), którzy ponoszą odpowiedzialność za długi spółki wyłącznie do wysokości wniesionych wkładów, oraz komplementariuszy (commandités), którzy ponoszą taką odpowiedzialność, jak wspólnicy spółki jawnej – tj. odpowiadają za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi komplementariuszami, ale ich osobista odpowiedzialność ma charakter subsydiarny, co oznacza, że wierzyciel spółki może prowadzić egzekucję z majątku komplementariusza tylko w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna. Brak jest określenia minimalnego obowiązkowego kapitału zakładowego.
Spółka komandytowa zarządzana jest przez jednego lub kilku zarządców, wybranych spośród komplementariuszy lub spoza ich grona.
Obecnie forma ta jest rzadko stosowana z uwagi na skomplikowane funkcjonowanie ze względu na istnienie dwóch kategorii wspólników, których prawa i obowiązki są różne, a także na podleganie odmiennemu opodatkowaniu – komplementariusze podlegają podatkowi jak wspólnicy spółki jawnej, podczas gdy do komandytariuszy stosowane są reguły podatkowe stosowane do wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub akcjonariuszy spółki akcyjnej.
C. SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ – SOCIETE A RESPONSABILITE LIMITEE
Utworzenie i funkcjonowanie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością regulują art. od L.223-1 do 223-43 C.c. Jest to jedna z najczęściej wybieranych form prowadzenia działalności gospodarczej we Francji. Forma spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wydaje się najbardziej uniwersalna – odpowiednia zarówno dla małych, średnich, jak i większych przedsiębiorstw. Ponadto, z uwagi na ograniczoną odpowiedzialność wspólników, zapewnia bezpieczeństwo ich majątków osobistych. W formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie może być prowadzona między innymi działalność firm ubezpieczeniowych oraz kas oszczędnościowych, a także laboratoriów biologii medycznej.
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością może zostać utworzona na okres nieprzekraczający 99 lat, musi mieć ona co najmniej jednego wspólnika (w takiej sytuacji mowa o jednoosobowej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością – entreprise unipersonnelle à responsabilité limitée, EURL) - może to być osoba fizyczna lub prawna, również inna jednoosobowa spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Liczba wspólników nie może przekraczać 100.
Wspólnicy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie są przedsiębiorcami. Ich odpowiedzialność jest ograniczona w tym sensie, że co do zasady odpowiadają oni do wysokości wniesionych wkładów.
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością musi posiadać kapitał zakładowy, który powinien zostać określony w statucie (umowie) spółki – przepisy ustawy nie wskazują minimalnej wysokości. Kapitał zakładowy dzieli się na udziały.
Zarząd spółki wybierany jest spośród wspólników lub spoza ich grona. Reprezentuje on spółkę względem osób trzecich, a za swoje działania lub zaniechania ponosi odpowiedzialność cywilną, karną i skarbową.
Większość istotnych i podstawowych dla funkcjonowania spółki decyzji musi być podejmowana przez Zgromadzenie Wspólników. Będzie to na przykład zatwierdzenie sprawozdań finansowych, podwyższenie kapitału zakładowego, czy zbycie przez wspólnika udziałów w spółce na rzecz osoby trzeciej.
Spółka ta podlega podatkowi od spółek.
D. SPÓŁKA AKCYJNA – SOCIETE ANONYME
Francuska spółka akcyjna uregulowana została w artykułach L. 225-1 do L. 225-257 C.c. Forma ta przeznaczona jest do prowadzenia działalności gospodarczej przez duże przedsiębiorstwa, których potrzeby kapitałowe nie mogą być zapewnione przez ograniczony krąg osób.
Spółka akcyjna może zostać utworzona na okres nieprzekraczający 99 lat, musi mieć ona co najmniej siedmiu akcjonariuszy, przy czym Kodeks handlowy nie ustala ich maksymalnej liczby. Mogą być to osoby prawne, jak i fizyczne.
Wspólnicy spółki akcyjnej, zwani akcjonariuszami, nie są przedsiębiorcami. Co do zasady odpowiadają oni do wysokości wniesionych wkładów - proporcjonalnie do ilości posiadanych akcji.
Kapitał zakładowy spółki akcyjnej musi wynosić co najmniej 37.000 euro. Dzieli się on na akcje, których wartość nominalna jest określona w statucie spółki.
Sposób zarządzania spółką akcyjną może być dwojako ukształtowany – system ten może być monistyczny, w którym spółka zarządzana jest przez zarząd, który wybiera dyrektora lub dyrektorów generalnych, będących osobami fizycznymi, albo dualistyczny, w którym spółka kierowana jest przez zarząd złożony z osób fizycznych wybranych przez radę nadzorczą, skłającą się z osób fizycznych lub prawnych, do zadań której należy między innymi kontrola działalności zarządu. Członkowie zarządu za swoje działania lub zaniechania ponoszą odpowiedzialność cywilną i karną.
Uczestnictwo akcjonariuszy w życiu spółki przejawia się przede wszystkim przez udział w zgromadzeniach, przysługuje im także prawo zostania powołanymi do organu zarządzającego lub rady nadzorczej.
Spółka akcyjna może emitować między innymi akcje i obligacje. Jeżeli jej akcje notowane są na giełdzie, może być spółką publiczną.
Podlega ona podatkowi od spółek.
E. SPÓŁKA KOMANDYTOWO – AKCYJNA – SOCIETE EN COMMANDITE PAR ACTIONS
Spółkę tę regulują przepisy od art. L. 226-1 do L. 226-14 C.c. Obecnie, z uwagi na wysoki stopień skomplikowania i złożoności jej statusu prawnego, jest ona rzadko spotykana.
Spółka komandytowo-akcyjna może zostać utworzona na okres nieprzekraczający 99 lat.
Wspólnicy spółki komandytowo-akcyjnej dzielą się na komandytariuszy (commanditaires), którzy nie są przedsiębiorcami i ponoszą odpowiedzialność za długi spółki tak, jak akcjonariusze - wyłącznie do wysokości wniesionego wkładu, oraz komplementariuszy (commandités), którzy są przedsiębiorcami i ponoszą taką odpowiedzialność, jak wspólnicy spółki jawnej – tj. odpowiadają za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi komplementariuszami, ale ich osobista odpowiedzialność ma charakter subsydiarny, co oznacza, że wierzyciel spółki może prowadzić egzekucję z majątku komplementariusza tylko w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna.
Minimalny kapitał zakładowy wynosi 37.000 euro i dzieli się na akcje, których wartość nominalną określa statut spółki.
Spółka komandytowo-akcyjna musi posiadać co najmniej czterech wspólników – co najmniej jednego komplementariusza i trzech komandytariuszy.
Zarządzana jest przez jednego lub kilku zarządców, wybranych spośród komplementariuszy lub, co w praktyce jest rzadziej spotykane, spoza ich grona.
Spółka ta podlega podatkowi od spółek. W przeciwieństwie do spółki komandytowej, pod względem podatkowym komplemetariusze i komandytariusze są traktowani jednakowo.
F. SPÓŁKA AKCYJNA UPROSZCZONA – SOCIETE PAR ACTIONS SIMPLIFIEE
Podstawowa regulacja spółki akcyjnej uproszczonej została zawarta w art. od L. 227-1 do L. 227-20 C.c. Została ona wprowadzona w 1994 r. i od tego czasu, ze względu na swój uproszczony charakter i swobodę działania wspólników, jest bardzo popularna.
Spółka akcyjna uproszczona może zostać utworzona na okres nieprzekraczający 99 lat, musi mieć ona co najmniej jednego wspólnika – którym może być zarówno osoba prawna, jak i fizyczna, przy czym Kodeks handlowy nie ustala maksymalnej liczby wspólników.
Wspólnicy spółki akcyjnej uproszczonej nie są przedsiębiorcami. Co do zasady odpowiadają oni do wysokości wniesionych wkładów - proporcjonalnie do ilości posiadanych akcji.
W przeciwieństwie do spółki akcyjnej, Kodeks handlowy nie określa minimalnej wysokości kapitału zakładowego spółki akcyjnej uproszczonej. Dzieli się on na akcje, których wartość nominalna jest określona w statucie spółki.
Wspólnicy spółki akcyjnej uproszczonej mają swobodę ukształtowania składu oraz zasad funkcjonowania organu reprezentacji spółki.
Pomimo, iż spółka akcyjna uproszczona nie może być spółką publiczną, może ona emitować obligacje lub być notowana na pewnego rodzaju giełdach (marché libre).
Podlega ona podatkowi od spółek.
II. WSPARCIE NOWYCH INWESTYCJI
Celem rozwoju przedsiębiorczości i konkurencyjności, funkcjonuje we Francji niezwykle bogaty system zachęt inwestycyjnych oraz programów wspierających w szczególności nowe inwestycje oraz tworzenie nowych miejsc pracy, szkolenia oraz zatrudnianie pracowników, a także innowacje oraz działalność badawczo-rozwojową. Wsparcie dla przedsiębiorców udzielane jest zarówno przez władze centralne, jak i lokalne samorządy, w szczególności w formie pomocy finansowej, zwolnień podatkowych lub zwolnień z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, kredytów lub grantów.
Najczęstsze formy pomocy zostały pokrótce opisane poniżej – należy jednak podkreślić, iż ze względu na ich złożoność oraz zmienność, wskazane informacje mają jedynie charakter orientacyjny.
1. POMOC FINANSOWA
A. Nieoprocentowane pożyczki
- NACRE
Pożyczka taka może zostać udzielona z NACRE (Nowe wsparcie dla tworzenia i przejęcia przedsiębiorstw - Nouvel accompagnement pour la création et la reprise d'Entreprise) w wysokości od 1.000 do 8.000 euro na okres od roku do 5 lat.
Aby uzyskać taką pożyczkę, wnioskodawca musi być zarejestrowany jako bezrobotny poszukujący pracy (demandeur d’emploi) lub musi pobierać tzw. minima socjalne, musi posiadać co najmniej 50% udziałów w kapitale tworzonego przedsiębiortstwa oraz zaciągnąć dodatkową pożyczkę, której wysokość oraz okres spłaty będzie przekraczał odpowiednio wysokość i okres spłaty udzielonej pomocy. Pożyczka ta nie wymaga dodatkowych zabezpieczeń.
- Inne pożyczki
Pożyczki takie udzielane są często przez różne sieci tworzenia i przejęć przedsiębiorstw, a także przez inne podmioty – również inne przedsiębiorstwa. Ich wysokość waha się w zależności od podmiotu i projektu, w granicach od 2.000 do 50.000 euro (lub więcej, w przypadku projektów innowacyjnych). Wnioski takie rozpatrywane są przez odrębne komisje, częstym wymogiem jest zaciągnięcie dodatkowej pożyczki.
B. Pomoc z tytułu przejęcia lub utworzenia przedsiębiorstwa – ARCE
Pomoc ta udzielana jest przez Urząd zatrudnienia (Pôle emploi) i polega na wypłacie skapitalizowanego zasiłku dla bezrobotnych w wysokości 45% wartości świadczeń na wypadek bezrobocia należnych wnioskodawcy. Jest on wypłacany w dwóch ratach (pierwsza - po zarejestrowaniu bezrobotnego jako tworzącego lub przejmującego przedsiębiorstwo, druga – szęść miesięcy od podjęcia dzialalności, jeśli wnioskodawca nadal ją wykonuje).
C. Pomoc dla niepełnosprawnych – AGEFIPH
Osoba niepełnosprawna zarejestrowana jako bezrobotna może otrzymać pomoc w formie subwencji – w przypadku tworzenia lub przejęcia przedsiębiorstwa, które zapewni jej stałe zatrudnienie. Pomoc ta udzielana jest w wysokości 5.000 euro, pod warunkiem, że wkład własny wnioskodawcy wynosi 1.500 euro.
D. ACCRE
Osoby zarejestrowane jako bezrobotne, tworzące lub przejmujące przedsiębiorstwo mogą skorzystać z częściowego zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne przez okres jednego roku lub 3 lat w przypadku mikroprzedsiębiorców. Warunkiem jest posiadanie conajmniej 50% udziałów w tworzonym lub przejmowanym przedsiębiorstwie.
2. ZWOLNIENIA I ULGI PODATKOWE
Najistotniejsze zwolnienia i ulgi podatkowe, z których skorzystać mogą nowe przedsiębiorstwa, są następujące:
Zwolnienie od podatku od zysku dla nowych przedsiębiorstw wykonujących działalność przemysłową, handlową, rzemieślniczą lub wolny zawód (pod pewnymi warunkami) w strefie pomocy regionalnej (AFR).
Zwolnienie od podatku od zysku dla przedsiębiorstw nowych lub przejętych do 31 grudnia 2020 r., wykonujących działalność przemysłową, handlową, rzemieślniczą lub wolny zawód, założonych lub zakładanych w strefie rewitalizacji rolniczej (ZRR).
Zwolnienie od podatku od zysku (podatku dochodowego IR lub podatku od spółek IS) dla przedsiębiorst założonych w strefach miejskich (ZFU).
Zwolnienie od podatku od zysku (podatku dochodowego IR lub podatku od spółek IS) na rzecz spółek tworzących działalność w zakresie ożywienia zatrudnienia (BER) do dnia 31 grudnia 2017 r.
Ulgi podatkowe dla młodych innowacyjnych przedsiębiorstw (JEI).
Kredyt podatkowy dla przedsiębiorstw prowadzących działalność badawczą (CIR).
3. POZOSTALE FORMY POMOCY
Do najważniejszych pozostałych form pomocy stanowiących wsparcie dla nowopowstałych przedsiębiorstw należą między innymi:
Pomoc w zatrudnieniu, w tym pomoc w zatrudnieniu pierwszego pracownika.
Obniżenie kosztów zatrudnienia.
Umowy w zakresie kształcenia i doskonalenia pracowników.
Pomoc przy zatrudnieniu osób niepełnosprawnych.
Zwolnienia z kosztów zatrudnienia w strefach specjalnych (ZRD, BER).
Pomoc dla młodych twórców.
Pomoc dla rolników.
Mając na uwadze, iż każdy rodzaj działalności gospodarczej charakteryzuje się odmiennymi cechami i wymaganiami, a każdy przedsiębiorca, w zależności od założonych celów i dostępnych możliwości, ma odmienne potrzeby, należy pamiętać, że proces inwestycyjny, obejmujący w szczególności dobór najwłaściwszej formy prawnej i uzyskanie odpowiedniej pomocy, powinien być dokładnie przygotowany. Dlatego też podkreślenia wymaga fakt, że przedstawione wyżej informacje mają charakter ogólny i orientacyjny – aby uzyskać więcej informacji w zakresie planowanej działalności i dostępnych rozwiązań, prosimy o kontakt z adw. Anną Mizerką - amizerka@deforesta-avocats.com.